អុន អ៊ឹម អាយុ៦៦ឆ្នាំ រស់នៅភូមិបចាម ឃុំចំបក់ ស្រុកបាទី​ ខេត្តតាកែវ។ ឪពុករបស់អ៊ឹមឈ្មោះ គាំ អុន ហើយម្ដាយឈ្មោះ កែ វ៉ាន់ និងមានបងប្អូនចំនួន២នាក់ ក្នុងនោះមានស្រីម្នាក់។ ប្រពន្ធរបស់អ៊ឹមឈ្មោះ ស៊ុំ ស៊ីនួន និងមានកូន៥នាក់។ អ៊ឹម ចូលរៀនដំបូងនៅសាលាចំបក់ រហូតដល់ថ្នាក់ទី១១។

នៅឆ្នាំ១៩៧០ បន្ទាប់ពី លន់ នល់ ធ្វើរដ្ឋប្រហារទម្លាក់សម្ដេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ អ៊ឹម បានឈប់រៀន និងចេញទៅបួសធ្វើជាព្រះសង្ឃចំនួន៣ឆ្នាំបន្តទៀត។ បន្ទាប់ពីមានរដ្ឋប្រហាររួច នៅក្នុងភូមិបចាម ចាប់ផ្ដើមមានការប្រយុទ្ធគ្នា, ទម្លាក់គ្រាប់បែក និងកៀរប្រជាជនទៅកន្លែងផ្សេងៗគ្នា។

នៅឆ្នាំ១៩៧២ អង្គការបានកៀរប្រជាជនទាំងអស់ឲ្យទៅរស់នៅ ប៉័ងឫស្សី និងក្រពើរធ្វើ រហូតដល់ខ្មែរក្រហមទទួលជ័យជម្នះនៅភូមិចំបក់ ទើបឲ្យប្រជាជនត្រលប់មកភូមិបចាមវិញ។  នៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៧០ ដល់ឆ្នាំ១៩៧៣ នៅតាមបណ្តោយផ្លូវជាតិលេខពីរ មានការប្រយុទ្ធគ្នា និងទម្លាក់គ្រាប់បែកជាបន្តបន្តាប់ ហើយផ្ទះរបស់ប្រជាជននៅម្ដុំភូមិបចាម និងភូមិក្បែរៗនេះគឺឆេះគ្មានសល់។ ចំណែក អ៊ឹម បន្ទាប់ពីសឹករួច គាត់បានទៅរស់នៅកណ្ដឹង ក្បែរវត្តកកោះ និងធ្វើការងារជាមួយកុមារក្នុងភូមិ។ ការងាររបស់ អ៊ឹម មានរែកជី, រើសអាចម៍គោ និងកាប់ស្លឹកឈើ។

ថ្ងៃទី១៧ មេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ អ៊ឹម មានអាយុ១៨ឆ្នាំ។ អង្គការបានចាត់តាំង អ៊ឹម ឲ្យចូលទៅក្នុងកងចល័តយុវជន ដើម្បីធ្វើការងារនៅក្នុងឃុំក្រាំងចំបក់។ ការងាររបស់ អ៊ឹម មានដូចជា ជីកព្រែកនៅឡុងធន, នៅស្ដៅអែម, ព្រែកនៅក្នុងឃុំក្រាំងចំបក់ទាំងអស់ និងពង្រាបដីនៅខាងលិចឡុងធន។ នៅរដូវប្រាំង អ៊ឹម ត្រូវ​ជីកព្រែក និងនៅរដូវវស្សាគាត់ធ្វើស្រែជាមួយកងយុវជន។

នៅឆ្នាំ១៩៧៩ នៅពេលដែលកងទ័ពស្ម័គ្រចិត្តវៀតណាមចូលមក កម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមបានកៀរប្រជាជនឲ្យទៅខេត្តភាគខាងលិចប្រទេស។ ក្នុងការជម្លៀសប្រជាជននេះ សមាជិកគ្រួសាររបស់អ៊ឹម ម្នាក់ដែលធ្វើការងារនៅក្នុងកងចល័តផ្សេងគ្នា ក៏ត្រូវបានអង្គការកៀរយកទៅភ្នំលិចជាមួយ និងបាត់ខ្លួនចាប់ពីពេលនោះមក។ នៅឆ្នាំ១៩៨២ អ៊ឹម រៀបការកសាងគ្រួសារ។ អ៊ឹម បានបន្ថែមថា គាត់បានយករឿងរ៉ាវដែលគាត់បានឆ្លងរបបខ្មែរក្រហម ប្រាប់ទៅយុវជនជំនាន់ក្រោយបានដឹង ដើម្បីឲ្យក្មេងៗចេះគិត និងកុំសប្បាយភ្លើតភ្លើងភ្លេចខ្លួន។

សម្ភាសន៍ដោយ៖ កែប ម៉ៃសុជាតា ថ្ងៃទី១២ សីហា ២០២១

អត្ថបទដោយ៖ ភា រស្មី ថ្ងៃទី២៧ ខែមីនា ២០២៥